Realnosta

Имам забележано од повеќето разговори со луѓе(кои не се запонаени со анархизмот), а богами и лутајќи така низ интернетот, дека луѓето откако ќе сфатат дека анархија не е хаос, дека анархизмот е всушност теорија која се залага за бескласно и бездржано општество итн.... ќе кажат се' супер тоа ама тоа припаѓа на теоретско-филозофски-виртуелно реални-научно_фантастични-не_знам_уште_што области. Велат се е тоа супер, арно ама нема никаква врска со реалноста.

Е па тие луѓе грешат. Имало и тоа многу врска со реалноста. Оние кои малку повеќе навлегле во темата, знаат дека самата теорија е развиена токму како последица од реалноста, односно од проблемите на ниските класи во капиталистичкото општество, од организација како што е Првата интернационала, од револуцијата која ја создаде Париската комуна, од маките и проблемите на луѓето.
Е сега ќе наведам само два конкретни примери од 20-тиот век: што се поврзани со анархизмот како теорија и пракса.

• Шпанската револуција од 1936-39(но и периодот на организирањето на незадоволните маси декади претходно), тој период е исто така познат како Шпанската грѓанска војна.
  
  • http://en.wikipedia.org/wiki/Spanish_Revolution
    
  • http://en.wikipedia.org/wiki/Anarchist_Catalonia
  
  
  
• Украинското востание, поточно Слободната територија Махновиштина 1919-1921.
  
  • http://en.wikipedia.org/wiki/Free_Territory
    
  • http://en.wikipedia.org/wiki/Revolutionary_Insurrectionary_Army
  
  
  

Тоа се само мал дел од текстови кои можете да ги најдете на интернет.
Тоа што не го прифаќам е дебатирање без луѓето да навлезат во темата и да истражат малку со цел да ја дознаат вистината. Имаат дури и смелост без аргументи да убедуваат дека сето тоа е некаква фантазија за подобро општество итн. Но веќе историјата ни има покажано дека не е така.

НО, еве да претпоставиме дека анархизмот е без сите тие историски примери. Да речеме дека се појавува вчера. Зарем ако нешто емало пример во историјата не значи дека нема да успее во реалноста. А што мислите пред револуциите во Франција, Русија итн.. Луѓето многу повеќе ќе ве направеле будали да кажете дека ќе го бутнете царскиот режим. Еве типичен пример ви е Кина. Кина има императори илијадници години, и вие се залагате за револуција во кинеското општество во време на императорт. Луѓето толку многу години научени да живеат со цар, император, тие дури и не ни замислувале како би било можно поинаку. Но благодарение на БУДАЛИТЕ, оние кои сонуваат утопии, оние кои мечтаат за подобро утре, денес Кина живее без цар. Вистина Кина живее сега под поинаков тоталитеран режим, но повторно ќе дојде денот на револуцијата таму, и повторно иницирано токму од будалите кои сонуваат за подобро утре.

taka e nekako od prilika

Апсолутно се согласувам со другар Анархист, само сакам да надополнам дел од неговиот текст.
Не смееме да ги прифаќаме лажните аргументи дека човекот е впрочем злобен, себичен, секогаш бара да биде воден, да биде тепан итн. Не смееме ни како одговор да ги користиме лажните аргументи дека човекот е впрочем добар, споделив, дека секогаш сака да ги завршува своите работи, дека е трезен итн. Човекот всушност ги следи интересите. Тие се некогаш индивидуални, а малку почесто се колективни. Во денешниов свет тој мора да се определи за нешто како што е анархизмот. Не мислам заради општото, туку најмногу и заради сопственото добро. Преземањето на работите во свои раце го прави човекот поспособен, споделбата го прави поумен, солидарноста му ја олеснува живеачката...сите овие детали за кои се залага анархистичката идеја се најдборото засега смислено решение за повеќето наши проблеми.
Доколку се водиме по сфаќањето дека капитализмот е виновен за лошото однесување на луѓето, ние ја прифаќаме апсолутната доминација на државата врз нас и ја гетоизираме и артифицијализираме идејата за која се залагаме. Доколку видиме човек кој му вика на сопственото дете на улица и го удира, тоа не смееме да му го препишеме на слабото образование на родителот, неговата лоша психичка состојба на работното место каде е експлоатиран, неговиот татко кој бил алкохоличар итн. Мора да му пријдеме и да разговараме со него, да го сослушаме, да му укажеме на грешките и да го убедиме дека тоа што го прави е лошо.
Ова можеби беше ситен пример, но еден таков човек, доколку биде убеден дека подобро ќе се разбере со својот син преку муабет отколку преку злоставување, може да стане и свесен дека човекот е способен да живее во слободарско колективистичко општество. Кога ќе сфати дека не поради нас анархистите, туку поради самиот себе си и сопствениот вреди да се залага за порационален и послободарски однос кон луѓето, ќе му биде јасно дека она за што се залагаме не е неостварливо и непотребно.

da site ste u pravo... za tovjot primer M-1 so tatkoto i sinot da u pravo si treba da razgovarame... no ednas vidov takov coek koj so sakase da razgovara so coekot bidejki go tepal sinot i on demek koj si ti da razgovaras so mene za moite problemi ili zaso go tepam sinot... taka da ponekad visata sila pobedua.. .... se salam sepak lugjeto tolku se needucirani tolku se za u pm .... a iance mojot primer bese so eden seljanec i negoviot sin koj so imase 3-4 god go tepase bidjeki sakal bonboni... e tuka gleame deka pak kapitalizmot ne pravi da se odnesuame ko cudoviste kon bliskite.. sepak ja mislam deka lugjeto ke ja svatat anarhijata kao dobro neso koga ke im se sluci neso loso (diktatura, totalitarnost, i bla bla) :/ kako so lugje ima koi se molat na gospod koga im e potreben pomos od nekoja nadprirodna sila...