Pricinata poradi koja ste Anarhisti?

Prasanjeto naslov na temava e spored mene srzta na samoanalizata na eden Anarhist. Imeno, site imame svoi mislenja vo vrska so Anarhijata kako sostojba na poredok bez poredok, egzistencija bez vlast avtoriteti ugnetuvanje i manipulacii, ednakvost pomegju edinkite, bratsvo a sepak poedinstvo, plodouzivanje bez sopstvenost itn.....
Sepak ste se zaprasale li sekoj poedinecno ( koja bese pricinata sto stanav anarhist, i zosto go sakam anarhizmot?).
Prasanjeto ima dlaboka filozofska konotacija i kolku podlabok odgovor si dadete na sebe tolku poveke ke se zacvrsnete vo svoite idei...ili ke se otkazete od niv ako vidite deka nema nekoja dlaboka izdrzanost vo vasite tezi i pozadi vasiot anarhizam stoi samo ljubovta kon odreden bend, nacin na oblekuvanje, pristap do opijati, imidz i drugi plitki raboti....Anarhizmot treba da ima dlaboka i izdrzana mislovna pozadina.
No da pocnam od sebe...
Pred se mudrosta i potragata po vistinata me natera da se zainteresiram za anarhizmot. Nemozete da zboruvate za vistina i mudrost od perspektivata na coveckoto bitie a da pritoa ne ja zavzemete coveovata-humana perspektiva na nestata. Humanata perspektiva se temeli na osnovniot genetski imperativ -SAMOODRZUVANJETO I OPSTOJUVANJETO. Toa e prviot postulat koj poradi kompleksnata i slozena priroda na covekot koja se temeli na svesta i svesnosta se razgranuva vo svoite kvalifikuvani i kvantifikuvani oblici...
No da poednostavam, ako edinkite tezneat kon opstanok, a opstanokot moze da im bide zagrozen od prirodnite sili i drugite edinki, logicno e da edinkite baraat modus na zaednicko opstestveno ureduvanje koe na najefikasen i najdobar nacin ke im ovozmozi da se zdruzat protiv tragediite koi gi nosi Ponekogas surovata priroda ( zemjotresi, pozari poplavi uragani itn...) i drugite edinki ( vojni terorizam ubistva itn...). Egzistencijata e mozna samo preku koegzistencija. Sekogas vojnite i neprijatelstvata se vodat poradi necii povisoki interesi, pretstaveni preku vladite i krupnite kapitalisti zavitkani vo celofanot na nacijata i religijata. Ottuka slobodnata covekova edinka najsigurno svojata egzistencija moze da ja obezbedi vo ureduvanje na dobrovolno zaednistvo bez vladejacka elita, prisila i manipulacija, so eden zbor Anarhija no vo svojot napreden kvalifikuvan i sofisticiran oblik koj edinstevno bi bil primenliv vo praksa. Ottuka Anarhijata za mene pretstavuva modus za odrzuvanje na mojata sigurna egzistencija ( poveke verojatno na moite potomci bidejki nasite generacii tesko da docekaat anarhija na delo). Znaci dlaboko vo mojot anarhisticki poriv se odlikuva pragmaticnost i covecnost....
Koi se vasite pricini?
Srdecen Anarho Pozdrav

Многу интересно прашање и посакувам секој човек што се смета за анархист да си го одговори, ако не овде на форумов барем пред себе.

Јас стигнав до нештото читајќи ја библијата, добро сега не ме сфаќајте погрешно немаше патокази во библијата кон анархизам имаше и други моменти, но ме импресионираше оној делот на Исус кога секој пат кога се обраќаше кон своите ученици или следбеници, почнува со зборовите „Вистина, вистина ви велам...“. Па тоа ќе да е, потрагата за вистината и за знаење и барање на решенија за општеството, некако ме доведоа до ова нешто наречено анархизам или анархија. Друг, за мене доста интересен момент беше и една реченица која ја прочитав „Анархија не е хаос, анархија е ред без контрола“. Е токму таа реченица навидум едноставна ме заинтригира да истражам повеќе за анархизмот. И како помина време изучувајќи доста околу тоа, но пред се со скепса и многу сомнеж, увидов дека за работничката класа и потчинетите(имав претходно некаква си класна свест или класна призма за работите во општеството) дека е решението на проблемите на луѓето воопшто лежи токму во преобразба на ова општество во некое поинакво, похумано, каде човек на човека ќе биде другар, а не волк.

Но иако многу не-анархисти нема да се согласат, јас верувам дека анархизмот е најпрагматичната доктрина која им помага на луѓето и општеството. И да, ние проектираме визии за подобро и поубаво општество (но не и совршено), похумано изградено на вредности како солидарност, слобода и рамноправност, но во реалноста(денес, овде и во светот) голем дел од анархистите се општествено активни и свесни луѓе кои влијаат на општеството. Навистина не се сите револуционери, но се доволно свесни и самокритични, за да реагираат и делуваат во општеството, да бидат општествена струја која води кон ослободување од многу пранги кои ги имаме, особено оние кои ни се во нашите глави.

На крајот на краиштата најрационалното политичко делување за промена на општеството според мене е анархизмот и тоа е главната причина поради која сум анархист.

Како што велат долга и широка е,јас сум анархист иако многумина погрешно ме разбираат но мислам дека ние како луѓе сме способнио да се самоорганизираме и да обезбедиме добробит и благопдет за сите луѓе, но засттапувам и лично гледиште според нкое треба да има единствено одбранбена структура во системот, како и да е мотивот го губам пред се поради поделбата меѓу анархистите на анархо капиталисти, социјалисти, па зелени првите сакаат профит а да не плаќаат данок а вториве да лежат и работат малку а друг да надоместува за нив третите пак не сваќат дека техгнолошкиот развој и науката нема лоша страна туку човекот кој ја злоупотребува значи тоа се некои психопати умноболни еве конкретно со динамитот кој помогнал во градежништво, рударство и.т.н но умноболни го користеле и за да го уништуваат веќе изграденото, физиката и фисијата е нешто најблагородно и еколошко енергија и енергија...ама кога е злоупотребена потсетете се на хирошима слично е и со хемијата да не ги набројувам токсините и мужасиите кои можат да ги направат 10 микрограма на едно човечко биќе, така да сум анархист но сум крајно разочаран од индиферентноста и неактивноста, лицемерието и поделбата.

Interpid, луѓето секогаш се делеле и тоа е неизбежен процес, но тоа не треба да биде изговор за многу луѓе(не велам тебе) да не делуваат онака како знаат и умеат. Ќе има и карања и поделби нови секогаш но тука секогаш е на тест идеалот и колку веруваат во нештото или дали нештото е вредно за да се издржи секоја мака, секој пад и одново кревање. Разочарување има доколку само има очекувања, можеби не треба да очекуваме од другите ништо, можеби треба да очекуваме само од себе.