Повторно: Ан-капитализам vs. Ан-комунизам

Анархо-комунизмот/социјализмот е идеологија против Државата. Супер до тука. Но, [проблем!]: анархо-комунизмот е идеологија која ја мрази приватната сопственост уште повеќе него Државата. Всушност, анархо комунистите (од Кропоткин до Беркман) сметаат дека приватната сопственост постои поради Државата.

Што вика Мареј Ротбард за ова!?

"they [an-socialists] totally fail to realize that the State has always been the great enemy and invader of the rights of property Furthermore, scorning and detesting the free market, the profit-and-loss economy, private property, and material affluence—all of which are corollaries of each other—Anarcho-Communists wrongly identify anarchism with communal living, with tribal sharing, and with other aspects of our emerging drug-rock 'youth culture'."

Тука би додал ... сопственоста е неразделна од човековото постоење. Со самото тоа што стојам на одредено парче земја создавам потреба од сопственост - двајца не можеме да стоиме на исто место во исто време. Сопственост е КОНТРОЛА на одредена територија, ствар - кој ја донесува последната одлука за одредена ствар. И има само два избори - или поединецот или колективот преку Бирократијата!

Пријатели, анархисти ... анархизмот може да постои само во пазарна форма. Само кога приватната сопственост е света (бидејќи потекнува од правото на себе-поседување и е неопходност за општото постоење на човекот), постои МОЖНОСТ за воспоставување на слободни комуни кои ќе функционираат на анархо-комунистички принципи! Не е случајност што вакви комуни секогаш се раѓаат во западните држави кои ГОРЕ-ДОЛЕ се базираат врз пазарни принципи и почитуваат право на сопственост. Во СССР и СФРЈ не постоеле комуни!

Сопственоста е кражба! Тоа е одговорот на прашањето кое го поставува Пјер Жозеф Прудон во неговото дело „Што е сопственост?“

Оние кои сериозни може да го прочитаат делото на англиски тука
http://www.gutenberg.org/ebooks/360

Постои разлика помеѓу посед и сопственост. Има еден интересен пример во тоа дело каде се спомнуваат арапите. Имено, секогаш кога ќе посаделе нешт на земјата тие не биле нејзини сопственици, туку само корисници, тоа што ќе го посадат било нивно во онаа смисла на поседување и легитимно бидејќи се мачел некој за тоа, но не биле сопственици на земјата, секој имал право да си насади и да си ги собере плодовите. Сопственоста не е право, соптсвеноста значи неправда.

,,Комунизмот ја воспоставува приватната сопственост на квалитативно повисоко ниво од капитализмот со таа разлика што тој не ги поистоветува средствата за производство кои не може да се приватизираат, со средствата за живот (храна, облека, стан и др.) кои се приватизираат - присвојуваат со труд (а не со пари). Бесмислено е буржуаското поистоветување на средствата за производство со средствата за потрошувачка во општествен смисол како стока. Замислете го идентификувањето на индустриска пекара која произведува за 1 или 2 милиона луѓе леб со векната леб. И која ја ,,приватизира‘‘ некој полуидиот затоа што има пари. Затоа нема оправдување за приватизирањето на средствата за производство‘‘ (Лазар Гогов, цитирано од http://zahovistika.blog.com.mk/node/138296 ).

„Политичката економија принципиелно меша два сосем различни вида приватна сопственост, од кои едната почива врз сопствениот труд на производителот, а другиот врз експлоатацијата на туѓ труд. Таа заборава дека последниов не само што е директна спротивност на првиот, туку и дека расте само врз неговиот грб“ (Карл Маркс, Капиталот, Том 3, стр. 667).